Engin mörk

Ég gat ekki orða bundist yfir þessari grein.  Í gamla daga var það stórmál ef krakkar stálu úr búðum og ég man að foreldrar sögðu skömmustulegir að þetta myndi nú ekkert gerast aftur.  Hvernig er komið fyrir okkar þjóðfélagi ef lögreglan þarf að eyða sínum dýrmæta tíma í að biðla til foreldra um biðja börnin að hætta að stela.  Foreldrar ættu að sjá sóma sinn í því að taka málið til sín og tala um fyrir börnum án þess að lögreglan þurfi að biðla sérstaklega til þeirra. Ég held að þetta sé bara toppurinn á ísjakanum. Börn þurfa að hafa aga og mörk. Þau verða að læra munin á réttu og röngu. Oft er sagt um slæma heguðun barns að það hugsi með sér: „slæm athygli er betra en engin athygli. Kannski er þetta hróp barns um að sjá mörkin. Börnin eru alltaf að vera djarfari og djarfari og það er ekki létt að vera kennari í skóla og reyna aga barn sem er stjórnlaust heima. Auðvitað er nauðsynlegt að vernda barnið í dag gegn ofbeldi misnotkun og tryggja því góða framtíð.  Partur af því er að láta barninu líða vel og það viti muninn á réttu og röngu og viti sín takmörk.  Sú kennsla byrjar ekki í skólanum heldur hjá foreldrum.

„Allir krakkar hnupla"

Athugasemdir

[Þormar Helgi Ingimarsson, 16.10.2007 kl. 17:01]

Sæll herra Stefán. Þetta er fín grein hjá þér. Og haltu áframm að blogga. Kv Þormar.